, geschreven door Pascal Remy, een voormalige werknemer die de traditionele zwijgplicht van de 104-jarige instelling heeft overtreden.<p>Controverse is niet geheel nieuw voor Brown, die begon als inspecteur in het Verenigd Koninkrijk en zich in januari 2001 opwerkte tot directeur. <a href=#removed404>Zijn eigen afspraak</a> , als Engelsman aan het hoofd van een bastion van de Franse cultuur, veroorzaakte opschudding, en tijdens zijn ambtsperiode, de kracht van restaurantgidsen )
zelfmoord van driesterrenkok Bernard Loiseau
Remy, 40, beoordeelde restaurants en hotels als Michelin-inspecteur gedurende 16 jaar, totdat het bedrijf hem afgelopen december ontsloeg nadat hij hoorde dat hij aantekeningen had bijgehouden over zijn baan. Remy zei dat hij weigerde een geheimhoudingsverklaring te ondertekenen die hem zou verbieden over zijn ervaringen te schrijven. Remy en Michelin zijn nu verwikkeld in een gerechtelijke procedure over onder meer zijn ontslag.
'Ik verliet Michelin met mijn aantekeningen en mijn anekdotes, en veranderde mijn dagboek in een boek', zei Remy, een lange man wiens zelfverzekerde glimlach suggereert dat hij geniet van de controverse die zijn boek in Frankrijk heeft veroorzaakt.
Remy's paperback van 170 pagina's, die eerder dit jaar in het Frans werd gepubliceerd, is zowel kritisch als complementair aan Michelin, dat niet bij naam wordt genoemd, behalve op een lint rond het boek dat aangeeft dat de auteur een Michelin-inspecteur was.
Het boek is een amalgaam van vermakelijke anekdotes en autobiografische aantekeningen over werken voor Michelin in een land waar de gids wordt vereerd en gevreesd. De Franse pers heeft het boek geprezen vanwege de openhartige kijk achter de schermen van hoe Michelin-inspecteurs restaurants beoordelen.
Michelin haalde dit voorjaar advertenties in Franse media waarin het de 'integriteit, discretie, regelmaat en kwaliteit' van zijn werk verdedigde sinds de eerste gids in 1900 uitkwam, maar de advertentiecampagne voedde alleen maar het debat. Franse voedingsjournalisten schreven dat ze verrast waren dat Michelin niet alle restaurants en hotels bezocht die in zijn jaarlijkse gids vermeld staan, zoals Remy meldde.
Volgens Remy heeft Michelin de afgelopen jaren Frankrijk in drie zones verdeeld en de vestigingen in één zone per jaar herzien. 'De twee andere zones worden de komende twee jaar herzien, behalve de grote restaurants, met name de drie sterren, die jaarlijks worden bezocht', schreef hij.
Brown bevestigde dat inspecteurs niet elk jaar elk restaurant bezoeken, maar zei dat Michelin jaarlijks alle drie de sterren van Frankrijk beoordeelt, vrijwel alle twee sterren en veel van de één sterren. Maar hij erkende dat Michelin 18 maanden nodig heeft om alle in de gids vermelde etablissementen te bezoeken. Dat zou betekenen dat ongeveer tweederde van de 9.214 restaurants en hotels die in de Franse gids voor 2004 vermeld staan, is bezocht.
'Aangenomen wordt dat we naar alle restaurants zijn gegaan, maar ik heb nooit gezegd dat dit het geval was', zei Brown. 'Is het echt nodig om elk jaar een bezoek te brengen aan Bristol [een luxe hotel in Parijs] om te zien of het nog steeds een prima hotel is? Hetzelfde geldt voor de kleine bistro om de hoek, we kennen deze plekken door en door. '
De exacte mankracht van Michelin is een ander twistpunt. Remy beweert dat Michelin niet genoeg vestigingen kan beoordelen omdat het in 2003 slechts vijf voltijdse inspecteurs voor Frankrijk in dienst had.
Brown zei dat het volledige Europese personeel van Michelin 70 inspecteurs omvat, van wie velen een deel van het jaar in Frankrijk zullen werken. Bij de gids uit 2004 waren 21 inspecteurs betrokken, die fulltime of parttime werkten, zei hij.
Remy prees zijn voormalige werkgever om zijn professionaliteit en onafhankelijkheid van de restaurantindustrie. 'In zestien jaar heb ik altijd [voor mijn maaltijden] betaald en ben ik altijd terugbetaald door Michelin', zei Remy, in wiens boek gedetailleerd werd beschreven hoe ver inspecteurs zouden gaan om anoniem te blijven, een doel dat soms moeilijk te bereiken was. Hij zei dat Michelin-inspecteurs zich pas voorstelden nadat ze hun restaurantrekening hadden betaald.
Een van de leukere passages van het boek is een beschrijving van Michelin-inspecteurs die een restauranthouder te slim af zijn. Toen een voormalig Michelin-directeur op een avond naar La Tour d'Argent in Parijs kwam, kwam het personeel van de driesterren Wine Spectator Het Grand Award-winnende restaurant herkende hem en leidde zijn groep naar de beste tafel en gaf het feest een VIP-behandeling, schreef Remy. Ondertussen voelden twee mannen die aan een mindere tafel zaten, bij de toiletten achterin, zich een beetje genegeerd. 'Maar', schreef Remy, 'de twee inspecteurs hadden de voldoening de mond van de restauranthouder open te zien vallen toen een van hen beleefd zijn Gidskaart' na de maaltijd presenteerde. De gelijktijdige aanwezigheid van de directeur en de inspecteurs in Tour d'Argent die avond was niet gepland, maar 'de directeur was de best mogelijke dekmantel die de inspecteurs hadden kunnen bedenken.'
Brown zei dat de timing van zijn pensionering niet door het boek was beïnvloed. 'Het is geen zwarte vlek voor mij, maar een gebeurtenis in mijn carrière', zei hij.
Terwijl directeur, Brown regionale voedselgidsen en een gids voor bed-and-breakfasts van goede kwaliteit lanceerde, en ook de bestaande gidsen bijwerkte. In de editie van 2004 voegde hij een symbool toe voor hotels met spa's en bekroonde restaurants met wijnbestemmingen met een rode druivensymbool.
'Mensen vragen ons al heel lang om meer informatie over wijn', zei Brown. 'We zoeken naar plaatsen die de wijnen mooi combineren met het koken, de wijnen op de juiste manier bewaren, verstandig inkopen in termen van jaargangen, enzovoort. … Een kleine bistro met 50 streekwijnen zou net zo goed het symbool kunnen krijgen als een groots restaurant met een enorme kelder. '
Naret, die Michelin in 2003 aannam als toekomstig directeur van de Red Guides, werkt sinds begin dit jaar onder Brown. Een woordvoerster van Michelin zei dat Naret pas beschikbaar zou zijn voor interviews als hij in september het roer overneemt. Maar de nieuwe directeur zou meer veranderingen bij Michelin kunnen leiden, nu er berichten circuleren dat het bedrijf overweegt een Rode Gids in New York te lanceren.
Een woordvoerster van Michelin zei: 'Michelin onderzoekt of ze gidsen voor logies en restaurants buiten Europa, inclusief de Verenigde Staten, gaat doen', maar heeft nog geen beslissingen genomen.
Wat Brown betreft, hij liet doorschemeren dat hij zou werken na zijn pensionering bij Michelin, maar voegde eraan toe: 'Ik zal mezelf niet als consultant opzetten - en ik zal geen boek schrijven.'
Lees meer over Derek Brown en de Michelin-gidsen:
Michelingids '>
Rood zien