Bijgewerkt op 8 juni, 13:50 uur.
Anthony Bourdain, de chef-kok, auteur en televisiepresentator die de aandacht van Amerika trok toen hij het harde werk en het harde leven van de chef-koks in restaurantkeukens onthulde, stierf hij vandaag, een schijnbare zelfmoord. Hij was 61.
Bourdain was in Frankrijk en filmde een aflevering van Onderdelen onbekend toen hij volgens CNN zelfmoord pleegde in zijn hotelkamer. Zijn goede vriend Eric Ripert, de Franse chef-kok, ontdekte dat Bourdain vrijdagochtend niet reageerde.
'Het is met buitengewoon verdriet dat we de dood van onze vriend en collega kunnen bevestigen', aldus een verklaring van CNN. 'Zijn liefde voor groot avontuur, nieuwe vrienden, lekker eten en drinken en de opmerkelijke verhalen van de wereld maakten hem tot een unieke verteller.'
'Anthony was een goede vriend,' zei Ripert in een verklaring. 'Hij was een uitzonderlijk mens, zo inspirerend en genereus. Een van de grote verhalenvertellers van onze tijd die met zo velen in contact kwam. Mijn liefde en gebeden zijn met zijn familie, vrienden en geliefden. '
Bourdain, geboren op 25 juni 1956 in New York City en opgegroeid in New Jersey, was de zoon van een directeur van een platenmaatschappij en een New York Times editor. Bourdain zei dat hij als jongen verliefd werd op eten tijdens een gezinsuitje naar Arcachon, Frankrijk, net buiten Bordeaux, toen hij een oester proefde en besefte hoe complex voedsel kan zijn.
Harvey Steiman van Wine Spectator maakte in 2015 een profiel van Anthony Bourdain.Zoals hij vertelde Wine Spectator in 2015 van zijn jeugd: 'Woorden waren belangrijk. Dingen die goed voelden, werden gewaardeerd. Eten was daar altijd een onderdeel van. Als eten heerlijk was, was er waarde aan gehecht. Ik wist niet dat mijn opvoeding anders was dan die van andere kinderen ', maar dat was het wel.'
Na twee jaar studeren stopte hij en begon hij te werken als lijnkok in visrestaurants aan de kust van Massachusetts. Later studeerde hij af aan het Culinary Institute of America en werkte hij in tal van restaurants in New York, waar hij worstelde met alcohol en drugs. (Hij schreef ook en schreef twee detective-romans.) In de jaren negentig vond Bourdain echter zijn thuis als chef-kok in Brasserie Les Halles, een informele steakbistro aan de oostkant van Manhattan.
Michael Batterberry, oprichter en redacteur van het invloedrijke culinaire tijdschrift Food Arts , werd een vaste klant in Les Halles. Na het lezen van de twee detectiveverhalen van de chef (ze waren goed beoordeeld, maar geen bestsellers), wees Batterberry hem een verhaal toe voor Food Arts , 'Missie naar Tokio.'
Batterberry moedigde Bourdain ook aan om een artikel in te dienen bij de New Yorker in 1999 over de onderbuik van de restaurantwereld, getiteld 'Don't Eat Before Reading This.' De chef schrok toen ze het publiceerden.
Het verhaal trok de aandacht van literaire agenten en Bourdain schreef Keuken vertrouwelijk , een memoires die onthulde hoe hard chef-koks werkten, hoe hard ze feesten en de druk van het restaurantbedrijf. Het grappige en edgy boek vergrootte de allure van chef-koks in een tijd dat de 'celebrity chef' een nieuw fenomeen was. (Bourdains boek maakte ook duidelijk dat veel van ons beste eten werd gekookt door hardwerkende immigranten die dertien uur per dag aan de lijn werkten voor weinig geld.)
Bourdain schreef verschillende andere boeken en werd een tv-persoonlijkheid. Hij bracht twee seizoenen door op Food Network-hosting Een Cook's Tour en acht seizoenen als gastheer van Geen reservaties op het Travel Channel, met aandacht voor internationale gerechten en onbekende restaurants. Hij sloot zich aan bij CNN voor de populaire serie Onderdelen onbekend in 2012 en won vier Emmy Awards voor Outstanding International Series.
Gevraagd in 2015 hoe hij herinnerd zou willen worden, Bourdain vertelde Wine Spectator , 'Misschien dat ik een beetje ben opgegroeid.' Hij voegde eraan toe: 'Dat ik een vader ben, dat ik geen slechte kok ben, dat ik een goede coq au vin kan maken. Dat zou fijn zijn. En toch niet zo'n slechte klootzak. '
—Met rapportage door Owen Dugan.