Giada De Laurentiis werd een enorme ster op Food Network-shows zoals Alledaags Italiaans en Giada thuis , maar pas in 2014 deed de Emmy Award-winnaar en New York Times bestseller kookboekauteur opent haar eerste restaurant, Jade , in het Cromwell Hotel in Las Vegas. Vegas is een stad met misschien meer culinaire ster wattage dan enig ander , dus De Laurentiis wist vanaf het begin dat het restaurant met haar naam een kwaliteit op het bord - en in het glas - zou moeten leveren om te slagen op de Strip.
Als zodanig biedt Giada niet alleen een bestemming voor fijnproevers en fans, maar ook een plek voor enofielen om uit te zoeken, met een 500-selectie, Best of Award of Excellence-winnende wijnkaart met Californische basisproducten en meer avontuurlijke Italiaanse keuzes die bij elkaar passen. De kenmerkende Italiaanse keuken van De Laurentiis, plus tal van opties voor Vegas-stijl uitspattingen Hoofd-sommelier James Bremner, een alumnus van Las Vegas-restaurants Bradley Ogden in Caesars Palace en Lakeside aan de Wynn, stuurt de kelder.
De Laurentiis heeft haar handen vol aan haar televisiecarrière, haar steeds groter wordende collectie kookboeken en een nieuw restaurantconcept in de maak. Zij en Bremner spraken met redactieassistent Lexi Williams over het combineren van wijn met de kenmerkende gerechten van de chef, en hoe geweldige wijnmomenten vaak gaan over meer dan alleen wat er in je glas zit.
Met dank aan Giada Head sommelier James Bremner en Giada De Laurentiis Wine Spectator: Hoe ben je in de restaurantwereld terechtgekomen?
Giada De Laurentiis: Eten is erg ingebed in mijn familiegeschiedenis. De familie van mijn grootvader had tijdens de Tweede Wereldoorlog een pastafabriek in Napels. Daarna, daarna, werd mijn grootvader [Dino De Laurentiis] filmproducent, maar temidden van dat alles hield hij nog steeds zo van eten. Dus opende hij deze kleine gastronomische winkeltjes in Beverly Hills en New York City, DDL Foodshow genaamd, en boven was er een klein restaurant, waar hij het recept van zijn moeder maakte voor pasta, sauzen en al die jazz. Ik was tussen 10 en 12 toen dit allemaal aan de gang was, en ik ging er na school heen. Ik werd gewoon verliefd op de hele scène, en toen realiseerde ik me echt voor het eerst dat dit de wereld was waarin ik wilde zijn.
Na het afronden van school en ging ik naar de universiteit, uiteindelijk ging ik naar de culinaire school. En ik viel gewoon in het tv-gedoe. Toen ongeveer vijf [of zo] jaar geleden begonnen mensen me te benaderen voor restaurants. Nadat ik door de jaren heen veel plekken in Las Vegas had gezien, werd ik verliefd op de ruimte [in de Cromwell]. Ik sprong er een beetje tegenaan en ik moest helemaal opnieuw een restaurant bouwen. Niet veel mensen kunnen zeggen dat ze dat in Vegas hebben gedaan.
James Bremner: Ik werk al 27 jaar aan de voorkant van het huis in restaurants. Het was iets dat ik alleen mocht doen totdat ik klaar was met studeren en een 'echte baan' kreeg, als je wilt. Ik ben ongeveer 10 jaar sommelier op de Strip, maar ik raakte misschien ongeveer 17 jaar geleden geïnteresseerd in wijn. Ik vind het de leukste baan die je kunt hebben. De ober komt langs om over de specials te praten, misschien wil je de manager als het niet goed gaat, maar iedereen is blij te zien dat iemand hen wijn brengt.
WS: Wat is je favoriete wijn-en-spijscombinatie in het restaurant?
GD: Mijn citroenspaghetti is een soort van mijn kenmerk geworden. Ik verkoop meer dan een miljoen citroenspaghetti's per jaar. Dat was een beetje lastiger om erachter te komen - weet je, wat willen we daarmee dienen? We kozen voor een Vermentino, die lekker citrusachtig is. Het is een soort van lichtere, drogere witte wijn waarvan ik denk dat niet veel Amerikanen zouden overwegen om te drinken met citroenspaghetti.
JB: Een van mijn klassieke go-tos moet Pecorino al Tartufo en Chablis zijn. De Pecorino al Tartufo heeft een truffelpasta die door de kaas loopt, en ik weet vaak dat mensen die aan paddenstoelen en truffels denken, normaal aan rode Bourgogne denken. Maar voor mij is Chablis, met de zware kalksteenmineraliteit en het scherpe zuur, zo'n schone combinatie van eten en wijn, vooral in het begin van de maaltijd.
WS: Wat is uw grotere filosofie over hoe wijn deel moet uitmaken van een restaurantervaring?
GD: Ik denk dat als mensen Italiaans eten zien, ze aan wijn denken. Ze gaan gewoon zo goed hand in hand. Dus ik wilde ervoor zorgen dat we een gediversifieerde wijnportefeuille hadden. En hoewel ik met koken, ja, ik combineer wijn, heb ik het nooit op grote schaal gedaan zoals het in Vegas is. Ik had niet veel professionals die me zeiden: 'Dit is wat hier het beste mee werkt.' Ik proefde gewoon een beetje en besloot zelf wat het beste smaakte en wat het eten benadrukte. Ik denk dat dat heel belangrijk is. En ik heb nu de luxe van Jimmy om me een beetje in de goede richting te leiden.
JB: [Onze lijst] is ongeveer 40 procent Italiaans, 40 procent Californië en 20 procent Frans. In Vegas is de markt over het algemeen erg Californië-gedreven. We krijgen een deel van de Italiaans-nieuwsgierige menigte - mensen die normaal gesproken taxi's drinken, maar die iets Italiaans willen proberen. Dus ik heb die gateway-wijnen: Amarones uit Veneto of Cannonau uit Sardinië. Nog meer gematigde stijlen [zoals] super Toscanen - iets dat hen niet helemaal uit hun comfortzone haalt.
Wijn is iets persoonlijks voor mensen. Er is geen goed of fout om te drinken. Het is alsof je mensen vraagt wat de beste auto is die je kunt kopen. Iedereen gaat op zoek naar iets anders, iedereen zal er iets anders leuk aan vinden. Ik heb geen pretentie als het daarop aankomt. Zolang mensen wijn drinken, daar word ik blij van.
WS: Heb je ooit 'a-ha'-momenten van wijn gehad?
JB: Ik denk dat het voor mij zeker 2001 is Robert Groffier Bonnes Mares, zonder twijfel. Ik had die wijn toen '01 de huidige vintage was, dus ik ga een beetje met mezelf daten. Dat was een van die momenten waarop ik dacht: 'Ho, ik ga voor altijd Bourgondië drinken.' En toen besefte ik dat ik het me niet kan veroorloven om voor altijd Bourgondië te drinken [lacht].
GD: Het is het hele pakket. Het is niet alleen het glas wijn, maar waar je het drinkt, hoe je het drinkt, met wie en waarmee. Je zou naar een geweldig restaurant kunnen gaan, maar als de sfeer te luid of te licht is of als de stoelen oncomfortabel zijn, zul je je altijd herinneren dat het niet helemaal het moment was waarnaar je op zoek was. Wijn maakt deel uit van die hele ervaring. En hopelijk is dat wat we doen bij Giada: het hele pakket geven. Het is niet alleen het eten, het is niet alleen de sfeer, het is niet alleen de service, het is niet alleen de wijn. Het is allemaal samen. En ik denk dat die 'a-ha'-momenten soms gebeuren omdat dat allemaal zo mooi bij elkaar is gekomen.