Heeft Two-Buck Chuck in december 1 miljoen gevallen geklokt? Ziet ernaar uit.
Voor het geval je het gemist hebt, Two-Buck Chuck is de bijnaam voor de Charles F. Shaw-lijn van Californische rassen van $ 1,99 per fles. Two-Buck Chuck, geïntroduceerd een jaar geleden, vloog in december in brand en Trader Joe's, de exclusieve retailer van het merk, blies vorige maand alleen al door naar schatting 1 miljoen dozen - een verbazingwekkende prestatie voor een nieuw wijnetiket zonder marketingondersteuning.
Ter vergelijking: van de ongeveer 6.500 verkochte merken in de Verenigde Staten hebben er in 2001 21 meer dan 2 miljoen dozen verkocht en nog eens 21 tussen 1 miljoen en 2 miljoen. Maar de meeste van die merken waren vlak of kenden weinig groei. Two-Buck Chuck is door 1 miljoen gesprint en vaart richting 2 miljoen.
De wijnen - Cabernet, Chardonnay, Merlot en Sauvignon Blanc - zijn niets om over naar huis te schrijven. Maar tegen die prijs klagen de meeste mensen in deze economie niet. Ze rijden koffers de deur van Trader Joe's uit en laden ze in hun SUV's.
Het fenomeen Two-Buck Chuck vormt een opvallend contrast met een ander kaskraker wijnevenement eind vorig jaar: de recordprijs die Francis Ford Coppola betaalde voor een wijngaard in Napa Valley De filmregisseur en eigenaar van wijnmakerij Niebaum-Coppola in Napa gaf $ 31,5 miljoen uit voor de gewaardeerde J.J. Cohn eigendom, 84 hectare grond in de beroemde benaming Rutherford. Minus de waarde van een groot huis dat bij de deal is inbegrepen, komt dat neer op ongeveer $ 350.000 per acre, volgens degenen die bekend zijn met de deal.
Degenen die de twee verhalen volgden, moesten hun hoofd schudden en zich afvroegen wat er in hemelsnaam aan de hand was. Hoe kan iemand geld verdienen door wijn te verkopen voor $ 1,99 per fles? Wie zou bij zijn volle verstand 350.000 dollar per acre betalen voor een wijngaard van Cabernet en Merlot, waarvan een deel opnieuw moet worden beplant?
Goede vragen. Nu voor de antwoorden.
Er was eens een Charles F. Shaw - een persoon en een wijnmakerij. Shaw was een investeringsbankier die verliefd werd op Beaujolais en begin jaren tachtig naar Napa Valley kwam met de overtuiging dat Amerikanen een wijn in Beaujolais-stijl zouden kunnen maken. Dat hebben we niet gedaan, Shaw worstelde. Hij probeerde zijn wijnmakerij te redden door andere wijnen te introduceren, maar het liep nooit uit.
In 1991 verkocht Shaw zijn wijnmakerij en verliet hij de wijnhandel. Zijn 15 minuten roem kwamen 13 jaar te laat.
Terwijl Shaw verder ging, leefde de merknaam voort en werd later gekocht door Fred Franzia, eigenaar van Bronco Wine Co., die wijnetiketten verzamelt zoals sommige mensen bordspellen verzamelen. Franzia bezit een aantal grote wijnmakerijen in Napa en de Central Valley, en is gespecialiseerd in het kopen van voornamelijk goedkope bulkwijnen die veel andere wijnhuizen niet willen, ze mengen en verkopen onder meerdere labels, waaronder Forest Glen, Napa Ridge en Rutherford Vintners.
Wat Two-Buck Chuck deed klikken, is de enorme wijnovervloed in Californië. Er was het afgelopen jaar zoveel onverkochte bulkwijn dat producenten het bijna weggaven. Als de cijfers kloppen - genoeg volume voor de juiste prijs (ongeveer $ 1 per gallon) - is Franzia een van de belangrijkste kopers, in de branche bekend als bodemvissers.
Franzia heeft ook een distributiebedrijf, wat hem extra slagkracht geeft die hij rechtstreeks naar retailers in Californië kan verzenden, wat hij deed door de prijs van $ 1,99 per fles vast te stellen. (Het ligt buiten Californië dichter bij $ 3, vanwege hogere distributiekosten.)
Niemand weet hoeveel Two-Buck Chuck uiteindelijk door Trader Joe's zal gaan, omdat er nog steeds een aanzienlijk overschot aan Californische wijn is, dat nog enkele jaren kan duren. Een Bronco-woordvoerder zei dat ze schatten dat er in december 1 miljoen dozen werden verkocht en dat de bottellijn op nieuwjaarsdag drie ploegen draaide om aan de vraag te voldoen. Het is heel goed mogelijk dat Two-Buck uiteindelijk 3 miljoen gevallen kan raken.
De Shaw-razernij voegt een nieuwe draai toe aan de oude wijngrap: 'Hoe verdien je een klein fortuin in de wijnhandel? Je begint met een grote. ' Nu is er nog een dupliek: u verkoopt een miljoen kratten wijn van $ 2 per maand.
Coppola daarentegen lijkt de perfecte illustratie van een kleiner wordend fortuin - zelfs als hij $ 100 per fles vraagt voor zijn topwijn, Rubicon.
De meeste wijnboeren waren verbijsterd over de prijs die hij betaalde voor de Cohn Vineyard, waarmee hij Robert Mondavi Corp., Opus One en Beringer Blass onderweg overtrof.
Maar de vraag is: hoeveel zou het kosten om 60 acres in Rutherford op de open markt te kopen en in Cabernet te planten?
Dat proberen te beantwoorden is een oefening in zinloosheid. Je zou het niet kunnen, zelfs als je je zou willen, want er zijn geen geschikte percelen zoals die over in de zeer gewilde appellatie.
Dat maakt het eigendom van Cohn van onschatbare waarde en de aankoop ervan een once-in-a-lifetime deal die als het sterkste voorbeeld tot nu toe dient van wijnboeren die vandaag de prijzen van morgen betalen.
Of de wijngaard er ooit financieel zal uitkomen, is nog een andere vraag, een vraag die nog jaren verwijderd is van beantwoording. Ondertussen rijdt Two-Buck Chuck hoog.