| | |
 | |
| | |
| | |
| | |
Amuse bouche
De beste restaurants bieden een kleine portie van iets interessants kort nadat u bent gaan zitten, wat idealiter een voorbeeld is van de kookstijl van het restaurant. De meesten gebruiken de Franse term amuse-bouche (letterlijk 'mondvermaak'). In sommige restaurants is het ook een manier om favoriete klanten iets luxueus te presenteren.
Bij Picasso in Las Vegas was een kleine rollade van gerookte zalm met komkommer, appel en osetra-kaviaar ongerept en gefocust, zoals Julian Serrano's kookkunsten, en een goede folie voor champagne, het klassieke aperitief. Bij Daniel in New York lieten vier amuses verschillende soorten gerechten zien: een gouden biet gegarneerd met geitenkaas (vegetarisch) gekruide kikkererwtenpuree (exotische) aardappel met prosciutto, cornichon en mosterd (bistro) foie gras-terrine gerold in geblancheerde amandelen (luxe ). Bij Tru in Chicago bevatte een kleine Parmezaanse tuile gevormd tot een kegel een groene 'sorbet' van erwten en munt - perfect voor een restaurant dat 'sensorische overbelasting' belooft.
Tru maakt ook een specialiteit van het serveren van op maat gemaakte Versace demitasse-kopjes met wilde patronen met verschillende soepen, zoals suikermaïs met Maryland-krab en truffelroom van bloemkool. We juichen deze trend toe om vingerhoedjes vol heerlijke soepen als amuses te serveren. Daniel bood romige artisjoksoep uit Jeruzalem aan met eendenparmaham en dikke cranberrybonensoep met gekonfijte spiermaag en zwarte truffel. Een klein kopje warme mosselsoep verspreidde zijn intense geur uit het dienblad van de ober in The Inn at Little Washington.