Je zou denken dat het proeven van wijn het meest uitdagende element is. Immers, als u een soort van referentie wilt krijgen, zoals een Master Sommelier of Master of Wine (het is zeker slechts een kwestie van tijd voordat we onze wijnservers 'Doctor' noemen), moet u met succes een tros wijnen smaakte blind, dat wil zeggen met ongeziene etiketten.
hoeveel koolhydraten in een fles wijn
Maar wijn proeven is niet de echte uitdaging. Dat komt omdat - dit zal u misschien verbazen - wijnproeven echt niet zo moeilijk is.
Oh, het spelen van de wijnversie van 'Pin the Tail on the Donkey', waarbij je de wijnblind moet identificeren, heeft zijn uitdagingen. Maar het is gewoon een jongensclubding, een ritueel dat een demonstratie van publieke bekwaamheid of een even publiek vooruitzicht op vernedering biedt.
Wijnproeven bedoeld voor echt onderscheidingsvermogen is iets heel anders. Het is een onderzoek naar verschillen, een kwestie van beter van slechter herkennen. (In deze context biedt blind proeven een mogelijkheid om afleidingen en, ja, vooroordelen weg te nemen.) En dat te doen, kan ik je verzekeren van tientallen jaren lesgeven in wijnproeverijen, is helemaal niet moeilijk. Bijna iedereen die bereid is op te letten en slechts een beetje ervaring heeft, kan een wijn van betere kwaliteit onderscheiden van een mindere. Echt, het maakt niet uit.
In plaats daarvan is de echte uitdaging het onder woorden brengen van wijn. Dit is waar veel mensen - de meesten zelfs - struikelen. De woordenschat van wijn is wat echt ontmoedigend is. Dit is de reden waarom er zoveel parodieën bestaan. Te vaak strekken de woorden die aan de wijn worden toegevoegd niet alleen de lichtgelovigheid uit, maar lokken ze ook scepsis uit, zo niet ronduit gelach en bespotting.
Onlangs ontving ik een brief van een lezer die een lijst bijvoegde van 50 beschrijvende termen voor tannines die hij had gelezen in verschillende wijnpublicaties, zoals onder meer verfijnd, stevig, braaf, pittig, gepolijst, droog, stoffig en pezig. 'Ik denk dat het geen wonder is dat ik niet weet wat tannines zijn,' merkte hij op.
We zouden natuurlijk de trappistenmonnikaanpak kunnen volgen, de wijn proeven en dan in stilte wegschuiven. Maar waar is het plezier daarin? Het biedt geen gezelschap of gevoel van gedeelde ontdekking. Woorden brengen wijn tot leven. Wijn - in ieder geval goede wijn - nodigt niet alleen uit, maar vraagt bijna om commentaar.
U kunt beweren dat slechts zes woorden - waarden eigenlijk - essentieel zijn. Ze omvatten oordeel, in plaats van louter een beschrijving. (Vergeet smaakbeschrijvingen. Schrijvers gebruiken ze omdat ze nodig zijn om u te vertellen hoe een wijn smaakt.)
kip marsala droog of zoet
In elke wijnsituatie, of het nu aan de eettafel is of tijdens een professionele proeverij, als je wijn beoordeelt aan de hand van deze zes woorden, zul je nagaan wat deze proever sowieso echt belangrijk vindt. Als volgt:
Finesse Hoewel het nu een goed Engels woord is, is het duidelijk Frans en gemakkelijk genoeg vertaald: fijnheid. In een wereld waar de overgrote meerderheid van de wijnen ooit grof en rustiek waren, is er geen fantasie voor nodig om te begrijpen hoe 'fijnheid' werd gezien als fundamenteel voor echte kwaliteit.
Tegenwoordig verwijst finesse naar iets specifiekers, maar daarom niet minder kritisch. Finesse is de kwaliteit van hoe een wijn zichzelf aan u levert. Als deze 'levering' je zwaar of onhandig of op de een of andere manier onsamenhangend lijkt, mist de wijn finesse. En het moet dienovereenkomstig worden gemarkeerd. Een wijn zonder finesse is per definitie een mindere wijn, alleen al omdat je er snel genoeg van krijgt - en hij zal je moe worden (zie Vermoeidheid).
Harmonie Nog een ouderwetse deugd die, net als finesse, de tand des tijds heeft doorstaan. Sommige proevers praten graag over evenwicht, wat tegenwoordig een trendy wijnwoord is, al was het maar omdat het steevast wordt gebruikt bij het verdedigen van wijnen met een hoog alcoholgehalte.
Een beter, uitgebreider woord is naar mijn mening harmonie. Wat is het verschil? Een wijn die harmonieus is, heeft de verschillende krachten die in een wijn aanwezig zijn - fruit, tannines, zuurgraad, zoetheid, alcohol - effectief bijeengebracht en is erin geslaagd een overtuigend, samenhangend geheel te bereiken.
Nu ben ik geen fan van alcoholrijke wijnen. Toch zou ik niet eerlijk zijn als ik niet zou erkennen dat ik een groot aantal wijnen heb gedronken waar de hoge alcohol (meestal 15 procent of meer) gewoon niet stoorde. Ik was me er niet van bewust, noch deed het afbreuk. De reden was harmonie.
De nadruk op harmonie in wijn is een subtiele maar krachtige evaluatieterm. Denk aan kleding. Hoe vaak hebben we iemand gezien die duidelijk duur gekleed is, maar toch niet werkt? Hij of zij slaagt er bijna altijd niet in om het voor elkaar te krijgen vanwege een gebrek aan harmonie, wat niet alleen betrekking heeft op kleurcoördinatie en textuur, maar ook op geschiktheid. (Wijlen Elsie de Wolfe, een gerenommeerde binnenhuisarchitect, definieerde goede smaak beroemd als 'Eenvoud, geschiktheid en proportie'.)
Met wijn is het niet anders. Geweldige wijnen zijn altijd op de een of andere manier moeiteloos. Smaken zijn prachtig gedefinieerd maar vloeien naadloos in elkaar over. Fruit en zuurgraad zijn in perfecte balans. De wijn drijft praktisch. Dat is harmonie, die veel meer is dan alleen balans.
hoeveel alcohol zit er in champagne
Lagen Iedereen heeft het over complexiteit in wijn en er is niets mis met die term. Persoonlijk denk ik dat 'lagen' beter vastleggen wat betere wijnen echt onderscheidt van slechter. Misschien is het gewoon een kwestie van semantiek, maar luister naar me.
Telkens wanneer het woord 'complexiteit' wordt aangeroepen, suggereert het impliciet dat meer beter is. Dat is waarschijnlijk waar, maar hoe dat 'meer' wordt uitgedrukt, is van cruciaal belang. We hebben allemaal wijnen gehad die op ons afkwamen met een bijna explosieve reeks geuren en smaken. We zijn overweldigd. 'Jongen, dat is ingewikkeld', zeggen we.
Maar als je een stap achteruit doet en jezelf (en de wijn) afvraagt of hij lagen heeft, kom je misschien tot een andere conclusie over de ogenschijnlijke complexiteit van de wijn. Je zou kunnen ontdekken dat er eigenlijk geen of slechts een paar lagen zijn. Je zou dan kunnen concluderen dat de schijnbare complexiteit ervan oppervlakkig is.
Echt complexe wijnen gaan diep. Ze meten hun complexiteit in, nou ja, lagen. Hoe meer je erin blijft duiken, hoe meer lagen je passeert. Zeer goede wijnen zijn schijnbaar bodemloos. Je blijft door nog meer lagen gaan en iets nieuws en anders ontdekken.
Detail Het is niet voldoende dat een wijn lagen / complexiteit heeft. De elementen van deze lagen, de verschillende smaken en nuances waaruit de lagen bestaan, moeten worden afgebakend. Echt goede wijnen geven je niet het gevoel dat de smaken worden uitgesmeerd of samenvloeien. In plaats daarvan zijn de details nauwkeurig gedefinieerd en gemakkelijk te onderscheiden.
Vermoeidheid Dit is een vreemde term, ik weet het. Maar als je wijn bekijkt door de lens van 'vermoeidheid', zul je gemakkelijker eigenschappen en tekortkomingen onderscheiden die echt goede wijn scheiden van wannabe fine.
beste rode wijn met pizza
Simpel gezegd, geweldige wijnen vermoeien u niet. Het maakt niet uit hoe vaak je terugkomt om gewoon de wijn te ruiken, je bent opgewonden. En elke keer dat je proeft, in plaats van verveeld te raken met of moe te worden van de wijn, heb je in plaats daarvan het gevoel alsof je fietst met de wind in je rug. Het is moeiteloos.
Geweldige wijnen worden niet moe. Zo simpel is het. Ze worden niet moe vanwege verschillende van de eerder genoemde kenmerken, zoals finesse, delicatesse, afgebakende smaken en gelaagde complexiteit, naast andere deugden.
Nadat u meerdere keren een wijn heeft geproefd - en voorbij de soms bedrieglijke eerste indruk bent gekomen - zou u de vraag moeten stellen: 'Wordt deze wijn vermoeid?' Hoe u reageert, kan u veel vertellen over de intrinsieke kwaliteit van wat u proeft.
Verrassing Als laatste en zeker niet het minste is het verrassingselement. Dit is een andere manier om 'originaliteit' te zeggen. Interessante wijnen bieden een verrassingselement, van onvoorspelbaarheid, grote wijnen garanderen die sensatie.
Het maakt niet uit hoe vaak je bijvoorbeeld een geweldige rode Bourgogne of Barolo proeft, je bent altijd verrast. De diepgang ligt niet alleen in de complexiteit, maar ook in een gevoel van nieuwe ontdekking, zelfs bij wijnen waarvan je je (ten onrechte) dacht dat je ze al kende.
Verrassing is de geheime saus, zo je wilt, van alle meest fascinerende wijnen ter wereld.